چقدر سخته تو چشماي كسي كه تمام عشقتو ازت دزديده

و به جاش يه زخم هميشگيو به قلبت هديه داد

زل بزني به جاي اينكه لبريز از كينه و نفرت بشي حس كني هنوزم دوستش داري

چقدر سخته دلت بخواد سر تو باز به ديواري تكيه بدي

كه يه بار زير آوار غرورش همه ي وجودت له شده

چقدر سخته تو خيالت ساعت ها باهاش حرف بزني

اما وقتي ديديش چيزي جز سلام نتوني بگي

چقدر سخته وقتي پشتت بهشه دونه هاي اشك گونه هاتو خيس كنه

اما مجبور باشي بخندي تا نفهمه هنوزم دوستش داري

چقدر سخته گل آرزوهاتو تو باغ بي كسي ببيني

و هزار بار تو خودت بشكني و اونوقت آروم زير لب بگي

                                                                                 گل من باغچه ي نو مبارك

خودت را در آغوش بگیر و بخــــــــواب !

هیچ کس آشفتگی ات را شانـــــه نخواهد زد !

این جمع پر از تنــــهاییست…